Leges oscillationis oriundae si duo corpora diversa celeritate oscillantia ita conjunguntur ut oscillare non possint nisi simul et synchronice exemplo illustratae tuborum linguatorum : dissertatio physica ... / publice defendet auctor Wilhelmus Weber ; assumto socio Henrico Eduardo Floss.

  • Weber, Wilhelm Eduard, 1804-1891.
Date:
[1827]
Catalogue details

Licence: Public Domain Mark

Credit: Leges oscillationis oriundae si duo corpora diversa celeritate oscillantia ita conjunguntur ut oscillare non possint nisi simul et synchronice exemplo illustratae tuborum linguatorum : dissertatio physica ... / publice defendet auctor Wilhelmus Weber ; assumto socio Henrico Eduardo Floss. Source: Wellcome Collection.

Provider: This material has been provided by The Royal College of Surgeons of England. The original may be consulted at The Royal College of Surgeons of England.

    5/48 (page 1)
    INTROD UCTIO. i §• 1- De causis soni; et de instrumentis musicis, in quibus aer sonum gignit, in tres classes redigendis. Causa soni in universum partim in Organo auditus posita est, et causa soni interna appellatur, partim a motu corporum externorum aurem circumdantium pendet, et causa soni externa appellatur. Proxima soni causa externa motus est aurem ipsam attingens et percellens, nempe series undarum, i. e. oscillationum progressivarum, percussiones propagantium; causa vero undarum illarum, i. e. percussiones, quae excitaverunt undas, causa soni remotior est. Si oscillationem appellamus cursum et recursum particularum corporis contentione ad aequilibrium restituendum ortum, facile intelligitur, remotam soni causam non semper in oscillatione positam esse, proximam vero semper progres- siva oscillatione contineri *). Insecta v. c. quaedam volantia motu alarum sonum certae altitudinis proferunt; alae vero neutiquam vi ipsis insita, earumque partes ad aequilibrium repellente agitantur, sed vi extra alas posita, musculorum nimirum et nervorum. Re- mota igitur soni causa semper in corporibus pulsantibus, sed non semper in corporibus per oscillationem pulsantibus repentur. Jam vero, quia oscillatione fixa semper pulsa- tiones isochronae, eaeque saepe celerrimae, excitantur, oscillationes fixae aptissimae sunt ad sonos certae altitudinis clare proferendos. Alii corporum motus haud facile modo tam aequabili et regulari repetuntur, ideoque facilius strepitum quam sonum certa altitudine distinctum efficiunt. Sunt tamen aliqui motus, quibus sine oscillatione pulsus iso- *) Discernendum est intei; oscillationem progressivam, et fixam. Undae in aqua commota oriundae, et undae soni propagati, oscillatione progressiva oriuntur. Motus chordae, aut aeris in tubo, sonum gignens, oscillatio fixa dicitur. Oscillatio progressiva v. c. .aeris locum habet, si particulis aeris successive motus oscillatorius communicatui-, ita ut vicinae aeris particulae oscillationem quamque sibi communica- tam successive incipiant et finiant. Oscillatio enim propagari et progredi videtur. Complexio omnium particularum ab uno eodemque percussu propagato simul commotarum et oscillantium unda dicitur. Oscillatio fixa haec est, ubi omnes particulae corporis v. c. aeris tubo inclusi oscillationem simul inci- piunt et finiunt et hoc modo saepius repetunt. Hic complexio particularum simul oscillantium (uuda) non progreditur. Vide Wellenlehre auf Experimente gegriiodet von den Brudern E. H. Weber u. W. Weber. Leipzig 1825, p. 3.