Eduardi d'Alton de monstris, quibus extremitates superfluae suspensae sunt commentatio : commentationis de monstrorum duplicium origine atque evolutione altera pars : accedit index monstrorum duplicium, quae in collectione anatomica Halensi asservantur.

  • Alton, Eduard d', 1803-1854.
Date:
1853
Catalogue details

Licence: Public Domain Mark

Credit: Eduardi d'Alton de monstris, quibus extremitates superfluae suspensae sunt commentatio : commentationis de monstrorum duplicium origine atque evolutione altera pars : accedit index monstrorum duplicium, quae in collectione anatomica Halensi asservantur. Source: Wellcome Collection.

Provider: This material has been provided by The Royal College of Surgeons of England. The original may be consulted at The Royal College of Surgeons of England.

    3/74 (page 1)
    DE MONSTRIS, aüIBUS EXTREMITATES SUPERFLUAE SUSPENSAE SUNT. —— Scriptores, qui monstrorum duplicium originem e germinum fasione sive embryonum coalitu derivandam esse negant, sententiam suam maxime partium simplicium natura fulciunt. Partes simplices enim, quae ab ad- versariis fusioni faventibus e partibus duorum embryonum similibus com- positae habentur, minime esse compositas yolunt, sed revera simplices sive e dimidiis lateris dextri atque sinistri unius embryonis conflatas. Ita sane res se habere videtur si e. gr. vertebrarum columnam in mon- stris dicephalis et diprosopis contemplaris, quae vel omnino vel ex parte Simplex exstat; nam spina dorsalis, quatenus simplex est, eandem, quae infantis bene formati est, structuram exhibet; atque id ipsum valet de pectore, abdomine et pelvi. Yel inter diprosopos humanos autem non- nullos reperies, qui spinam simul bifidam simulque e coalitu duaruni spinarum ortam luculentissime demonstrent. Sin vero coalitus adversa- rii inprimis magni faciunt ejus loci structuram, in quo a nobis et no- stris contenditur coalitum effectum esse, ac si dicunt ibi semper similes partes jungi, jam iis id monstrorum genus in mentem vocandum est, quo embryones omnino duplices verticibus ita connati sunt, ut alterius frons alterius occipiti respondeat. Hic, uti in casu notissimo a V. cl. Villeneuf descripto, os frontis prioris infantis cum occipitis osse al- terius conjuncta intelliges; in casibus duobus aliis, a Klein et Sannie examinatis, coalitus ossis bregmatis cum frontis osse inter utrumque foe- tum observatur. Itaque ossa connata in his monstris non sunt similia,