Beschouwingen over gymnastiek : naar aanleiding van het rapport der Sub-commissie voor de Gymanstiek, ingesteld door de Staatscommissie voor de Reorganisatie van het Onderwijs / door W.P. Hubert van Blijenburgh.

  • Blijenburgh, W. P. Hubert van.
Date:
1911
Catalogue details

Licence: In copyright

Credit: Beschouwingen over gymnastiek : naar aanleiding van het rapport der Sub-commissie voor de Gymanstiek, ingesteld door de Staatscommissie voor de Reorganisatie van het Onderwijs / door W.P. Hubert van Blijenburgh. Source: Wellcome Collection.

    14/50 (page 12)
    nioeilijker zijn, wanneer het bekken onbewegelijk blijft en wordt dit daartoe desgewenscht eerst vastgesteld; bij het Duitsche stelsel neemt het bekken aan de beweging deel, waardoor het dus niet meer mogelijk is, nauwkeurig na te gaan, in hoeverre de rompspieren, wier ontwikke- ling het doel van de beweging is, van die oefening profiteeren; alleen bij „romp vooroverbuigen” wordt de beweging weer juist in de heup- gewrichten gelocaliseerd, en blijft de geheele wervelkolom gestrekt en ten opzichte van het bekken in denzelfden stand; hier neemt dus het bekken wel aan de beweging deel, terwijl de geheele rug gestrekt blijft; ook deze wijze van uitvoering berust weder op physiologische gronden (invloed op de ontwikkeling der spieren, die den stand van het bekken bepalen, op de doelmatige ontwikkeling der rugspieren, de borstkas wordt bij die rompbuiging niet ingedrukt, de ademhaling blijft dus beter verzekerd.) Doch ook wat het rythme, de tijdmaat betreft, waarin de oefeningen worden uitgevoerd, valt een principieel verschil te constateeren. Nemen wij daartoe weder hetzelfde voorbeeld: „romp achterover- buigen.” Volgens de Duitsche opvatting geschiedt deze oefening als volgt: W.Co. „romp achteroverbuigen”; U.Co. „één”; W.Co. „romp oprichten” (ook wel „stand”); U.Co. „twee”. De uitvoeringscommando’s „één” en „twee” worden telkens zeer kort uitgesproken en de beweging wordt eveneens kort en krachtig, ruksgewijze, uitgevoerd; na elke beweging blijft men eenigen tijd in dien stand, tot een volgend commando dien stand weer doet verlaten. Gedurende den tijd, dat men den romp achterover heeft gebogen, wordt noch in-, noch uitgeademd. Niemand denkt om ademhaling. Is het wonder, dat zelfs die eenvoudige oefening, zoo uitgevoerd, congestie veroorzaakt, te meer waar men bij de uitvoering op commando de leerlingen dikwijls betrekkelijk lang (eenige seconden is al lang) in die houding doet verblijven, omdat de onderwijzer moet nagaan of iedereen goed staat? Wordt de beweging gekend, dan wordt zij daarna herhaald in eene bepaalde tijdmaat; deze tijdmaat houdt verband met de moeilijkheid of samengesteldheid van de oefening doch wordt overigens door den onderwijzer geheel willekeurig vastgesteld. Maar die tijdmaat heeft alleen invloed op den tijd, gedurende welken men telkens in eene houding blijft; de beweging wordt toch plotseling uitgevoerd. Bijv. bij de 4 kwartsmaat telt de onder- wijzer: „één, twee, drie, vier; twee, twee, drie, vier” enz., daarbij op de 1) W.Co. = waarschuwingscommando, U.Co. = uitvoeringscommando.