Over sklerose van het reticulum sclero-corneale bij glaucoma / door W. M. de Vries.

  • Vries, W. M. de.
Date:
[1907]
Catalogue details

Licence: In copyright

Credit: Over sklerose van het reticulum sclero-corneale bij glaucoma / door W. M. de Vries. Source: Wellcome Collection.

Provider: This material has been provided by UCL Library Services. The original may be consulted at UCL (University College London)

    10/20 (page 8)
    ( 1693 ) scheurt al is vermoedelijk de mechaniek anders bij normale oogen (HUGHES 1). Normale oogon scheuren in den regel even achter de corneoscleraalgrens, en concentrisch daarmee, wanneer het tot bersting komt. Barst het oog niet, dan zien wij met den oogspiegel scheuren in de chorioidea, die veelal concentrisch met den omtrek van de papiUa N. optici verloopcn. Bersting van normale oogen, waarbij de scheur in de achterste pool ontstaat, kennen wij niet, wanneer wij zgn. evulsio nervi optici en de schotverwondingen uitzonderen, waarbij een ander aangrijpingspunt van het trauma bestaat. De afwijking, die in ons geval bestaat, is echter niet volkomen onbekend. Wintbrsteiner 2) heeft het geatrophieërde oog van een patiënte, wier andere oog sterk bijziende was, anatomisch onderzocht en vond daarin aan de achterste pool een genezen scleraalruptuur van groote uitgebreidheid. Hierdoor wordt waarschijnlijk gemaakt, dat bersting van het oog aan de achterste pool wel voorkomt in het het bijziend oog. Wat de fijnere afwijkingen betreft, zijn de laesies in dit geval te grof, om het met ons geval te kunnen vergelijken. AxENFELD en POLATTi 3) beschreven een oog, dat meer dan 35 mM. lang was, en meer dan 30 dioptrieën myoop was geweest, waarin een drietal dergelijke defekten van den bul bus-wand voorkwamen. Zij meenden minder aan trauma, dan aan rekkingsatrophie te moeten denken. Elsohnig dacht nog aan de mogelijkheid, dat het congenitale defecten zouden kunnen zijn. Wat in ons geval de oorzaak is, is niet gemakkelijk uit te maken. Het microscopisch beeld van de doorsnede doet zeer zeker aan een ruptuur denken; er zijn zware traumata voorafgegaan; het eenige dus, wat minder waarschijnlijk maakt, dat het een scheur zou zijn, is de geringe uitbreiding van de dehiscentie, n. 1. Vio mM. bij Vio mM. In elk geval staat de afwijking niet met het glaucoom in verband, op een staphyloom tengevolge van glaucoom lijkt het niet. Ten slotte blijft mij nog over, de z.g. sclerose van het reticulum sclero-corneale te bespreken. De afwijking is ook niet onbekend. Tar- TüPERi, 8ARTI, LEBER en BENTZEN en POLYA bcschreven ieder één geval. Tartuferi 4) onderzocht een geval van typisch chronisch glaucoom met diepe glaucomateuse excavatie, dat de sklerose van het reticulum sclero-corneale vertoonde. Bij een volwassen man was glaucoma chronicum geconstateerd op het eene oog, en iridektomie gedaan. Patiënt was myoop, maar dit 1) HoGHEs, Die Entstehung der Lederhautberstung und Aderhautrisse, Archiv f. Ophtk, Bd. 33, 3, 8. 24. 2) WiNTERSTKiNKR, Ruptura Sklerae in Staphylomate postico, Klinische Mo- natsbldlter, 1903. 3) AxENFELD, POLATTI, Bericht Heidelberg 1905; polatti, Kavemöse (lakuniire) Sehnervenatrophie und Dehiscenz der Skiera bei hochgradiger Myopie, Kli- nische Monatsblalter 1906, Januari. 4) Takïuferi, Sul glaucoma emorragico etc, Qiornale della R. ace, di med. di Torino 1882, n. 8—9.